Dit geluidsbestand bevat de balancerende frequenties die betrekking hebben op het Metabool syndroom/ Equine Metabool Syndroom (EMS) en Insulineresistentie.
Insuline is een hormoon dat in de alvleesklier wordt aangemaakt. De belangrijkste functie van insuline is het transporteren van glucose vanuit het bloed door de celwand naar de cel met behulp van zogenaamde insulinereceptoren die zich op de celwanden bevinden. Eenmaal in de cel kan glucose worden verbrand om arbeid te verrichten, bijvoorbeeld in de spieren of de hersenen, of om te worden opgeslagen in de vorm van vet. Hoe meer glucose er via de voeding wordt aangeboden (alle koolhydraten uit de voeding worden afgebroken tot glucose), hoe sneller het lichaam geneigd is deze glucose op te slaan in de vorm van vet. Dit vet wordt gebruikt als reserve voor slechte tijden.
Bij insulineresistentie zijn lichaamscellen als het ware ongevoelig geworden voor het hormoon insuline, dat o.a. de bloedsuikerspiegel regelt. Insulinereceptoren reageren niet meer goed op de aangeboden insuline. Hierdoor wordt glucose minder goed in de cellen opgenomen en kan de bloedsuikerspiegel gaan stijgen. Er is steeds meer insuline nodig om de glucose door de celwand heen te kunnen transporteren. Eerst maakt het lichaam extra insuline aan, maar na verloop van tijd steeds minder. Door het hoge insulinegehalte blijft de opslag van glucose als vet in de cel maar doorgaan: de knop blijft steken op ‘opslaan’.
Oorzaken van insuline resistentie bij honden en katten zijn allereerst voeding. Waar honden en katten van nature prooidiereters zijn, eten de meesten nu droge, koolhydraatrijke brok. De genen van honden en katten zijn echter nog steeds ingesteld op een rauw dieet. In veel honden- en kattenvoer zit te veel suiker en te weinig magnesium. Daarnaast bewegen de meeste honden en katten te weinig. Ook komt huidige leefomgeving van veel honden en katten vaak niet meer overeen met de natuurlijke behoefte, dit kan leiden tot verveling en stress. Dit zijn een aantal van de meest voorkomende oorzaken. Symptomen van insulineresistentie zijn buikvet, over- of ondergewicht, huidproblemen en spiervermoeidheid.
De belangrijkste oorzaken van insuline resistentie bij paarden zijn voeding, stress, ontstekingen en hormonale problemen bij merries. Insuline resistentie bij paarden kan uiteindelijk leiden tot hoefbevangenheid en het Equine Metabool Syndroom (EMS). Symptomen van paarden met EMS zijn o.a. overgewicht, een dikke, stugge hals, lokale vetophoping b.v. bij de staartaanzet en/ of uiers. Ook staart- en manen eczeem is een veel voorkomend gevolg van insuline resistentie.
Dit geluidsbestand kan goed worden gecombineerd met bijvoorbeeld het geluidsbestand Alvleesklier, Spijsvertering & Stofwisseling, Voeding, Gewicht balans, Detox, Regeneratie of Stress.